ضرورت عزاداری بر اهل بیت (ع)/ مجالس روضه‌خوانی و هیئت‌ها، کانون انسان‌سازی است

دین مبین اسلام، اهمیت ویژه‌ای برای عزاداری و زنده نگه‌داشتن یاد ائمه اطهار(ع)، شهدا و تمامی افرادی که جان شیرین خود را در راه رضای خدا و برای مبارزه با ظلم و ستم و احقاق حق فدا کرده‌اند، قائل است.

به گزارش پایگاه خبری طلیعه امید پرس؛ برپایی این قبیل عزاداری ها باعث می شود که راه و مسیر آن بزرگواران همراه ادامه دار و روشن بماند. در واقع، اصل اهمیت این عزاداری ها بر پایه ذکر مصیبت استوار است چراکه مضمون مصیبت خوانی ها، واگویی حقیقت و کمک به درک بیشتر و بهتر زندگی آن بزرگواران است.

باید توجه داشت که روایات بسیاری با مضمون زنده نگه داشتن یاد ائمه (علیه السلام) و شهدای اسلام موجود است که تاکید فراوانی بر این امر دارند؛ حضرت امام رضا (علیه السلام) در این باره فرموده اند: «آن دسته از افرادی که مصیبت هایی که بر ما اهل بیت گذشته را سینه سینه بگرداند و بر آن بگرید و بگریاند، بی شک در روز قیامت در کنار ما می نشیند.»

امام حسین (علیه السلام) درباره ذکر مصیبت می فرماید: «من کشته اشک هستم و هیچ کس مسلمانی مرا یاد نمی کند مگر آنکه بر مصیبت من گریه کند؛ چشمان هر کسی که در مصیبت واقعه کربلا گریان شود خداوند جایگاهی در بهشت به او خواهد داد.»

امام سجاد (علیه السلام) نیز در زنده نگه داشتن یاد واقعه کربلا و اشک ریختن بر سالار شهیدان فرموده اند: «هر مومنی که برای کشته شدن حسین و همراهانش در کربلا اشک بریزد پاداش بزرگی نزد خدا دارد.»

البته در میان تمام احادیث و روایت، بیش از همه به برپایی عزاداری، ذکر مصیبت و گریه بر سید و سالار شهیدان (علیه السلام) شده است چرا که امام حسین (علیه السلام) بزرگ ترین الگوی ایستادگی حق در برابر ظالم و از خود گذشتگی محسوب می شود.

پایه های انقلاب اسلامی ایران نیز بر همین اصل بنا نهاده شده و امام خمینی (ره) به ثمر نشستن انقلاب اسلامی را یکی از نشانه ها و نتایج آشکار و مبرهن زنده نگه داشتن نهضت عاشورا و نیز پرتویی از واقعه عاشورا معرفی کرده اند.

■ نخستین روضه خوانی در ایران

اقامه عزا بر امامان شیعه، به ویژه امام حسین (علیه السلام) در ایران، تاریخ و سبقه ای دیرینه دارد که در دوران مختلف با کیفیت های متفاوتی که بنا بر سیاست ها و نظر حکمرانان تعیین می شد، برگزار می گردید.

در زمان صفویه، دانشمندی به نام «ملا حسین کاشفی» (ایرانی و اهل شهر سبزوار) کتابی با عنوان «روضه الشهدا» نوشت که در آن به نحوه روضه خوانی بر سید و سالار شهیدان، امام حسین (علیه السلام) پرداخته و رویدادهای واقعه کربلا را با ذکر تمامی جزییات ریز و درشت در آن آورده است.

این کتاب، نخستین کتاب مقتل خوانی بود که در میان شیعیان رواج پیدا کرده و پایه گذار عزاداری خاص بر ابا عبد الله حسین (علیه السلام) شد. در واقع، در دوران صفویه بود که به علت رسمی شدن مذهب شیعه در ایران، مراسم عزاداری سالار شهیدان در ماه های محرم و صفر به طور خاص احیا و جایگاه ویژه ای نسبت به قبل پیدا کرد. از این دوران به بعد، آیین سوگواری بر ائمه اطهار (علیه السلام) بالاخص امام حسین (علیه السلام) جدیت، استمرار و سبک جدیدی به خود گرفت و تعزیه نیز به مراسم عزاداری افزوده شد که خود در واگویی تصویری این واقعه تاریخی نقش بسزا و ویژه ای داشته و دارد.

باید توجه داشت که روضه خوانی و ذکر مصیبت، کمک حائز اهمیتی به تثبیت مذهب شیعه، زنده نگه داشتن مصیبت هایی که بر ائمه اطهار (علیه السلام) گذشت و گسترش اسلام در سراسر جهان داشته است که امروزه نتایج آن را در نقاط مختلف دنیا شاهد هستیم. البته موضوع تنها به زنده نگه داشتن مصیبت ها ختم نمی شود چرا که همین مجالس روضه خوانی و هیئت ها یکی از مراکز اصلی و کانون انسان سازی، نزدیکی به اهل بیت (علیه السلام)، افزایش دامنه شیعه پروری و … محسوب می شوند.

■  واقعه کربلا، بشریت را دچار تحولات شگرفی کرده است

رهبر معظم انقلاب اسلامی همواره بر زنده نگه داشتن یاد شهدا و برپایی مراسم سوگواری بر ائمه اطهار (علیه السلام) تاکید داشته و متذکر می شوند که یادآوری واقعه کربلا، احیای صفات فداکارانه و از خودگذشتی در جوامع است تا جایی که امروزه مشاهده می کنیم که واگویی حوادث و رویدادهای این واقعه تاریخی به ویژه از جان و مال و فرزند گذشتن امام حسین (علیه السلام) و یارانشان، در سراسر جهان با واکنش های خاصی همراه است که همچون الگویی مسلمانان و غیر مسلمانان را به خود جلب کرده و بشریت را دچار تحولات شگرفی کرده است و هر ساله در سراسر جهان شاهد مسلمان شدن عده ای در ایام محرم و صفر و به عشق امام حسین (علیه السلام) هستیم.

در این میان باید توجه داشت که که بنا به روایات دینی عزاداری بر اهل بیت (علیه السلام) فواید و مزایای معنوی بسیاری دارد که مهم ترین آن ها استجابت دعا، بخشش گناهان، احیا و گسترش تشیع، تقویت بنیه های اعتقادی و دینی، نزدیکی به خدا و اهل بیت (علیه السلام)  و احیای روحیه مبارزه با ظالم و دفاع از مظلوم است.

در تشویق و دعوت به برپایی اجتماعات دینی و مجالس ذکر و احیای یاد و خاطره اهل بیت (ع) به‌ویژه خاطره کربلا در هر مکان از جمله خانه‌های شخصی، سفارش‌های فراوانی وارد شده است.

پیامبر اکرم (ص) در این رابطه فرمودند: «بر تو باد به برپایی مجالس ذکر (مجالس معارف دینی) و شرکت در آن، هرگاه به باغی از باغ‌های بهشت برخورد کردید، در آن حاضر شوید. سؤال شد: باغ‌های بهشت چیست؟ فرمود: مجالس ذکر مانند اجتماعاتی که در آن یاد خدا و اهل بیت (ع) و حسین (ع) زنده می‌شود)».

■ هر کاری که برای رضای خدا و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) باشد ماندگار است

انسان‌هایی که برای رضای خدا در طول زندگی گام برداشته و در مسیر اهل بیت عصمت و طهارت علیه السلام با صدا، با عمل، با قلم و با مال قدم برمی‌دارند قطعاً ماندگار می‌شوند؛ قطعا همه این‌ها جلوه‌هایی از خیرات و برکات خواهد بود که الی ابد در زندگی فردی که برای رضای خداوند نفس می‌کشد و زندگی و کار می‌کند، جاری و ساری است.

در این میان با توجه به قرارگرفتن در ماه محرم و عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام یادی می‌کنیم از خادم و ذاکر اهل بیت(ع) ” مرحوم حاج محمد اسماعیل احمدوند” که منطقه امامزاده عبدالله ملایر سال‌ها از خدمات معنوی وی بهره‌مند بود.

” مرحوم حاج محمد اسماعیل احمدوند” از دوران کودکی علاقه زیادی به مدیحه سرائی اهل بیت پرداخت، ابتدا با تعزیه خوانی در روستا و شبیه خوانی حضرت رقیه (س)و سپس با نوحه خوانی در هیئات مختلف وارد بحث مداحی اهل بیت شد، مدتی کوتاه در حوزه علمیه و بعد از عملیات مرصاد در جنگ تحمیلی که به عنوان خادم الشهدا در جبهه حضور داشتند و بین رزمندگان هم نوحه سرائی میکرد.

مسئولیت انجمن اسلامی کارخانجات صنعتی ملایر را برعهده گرفت، در کنار مسئولیت اداری، مداحی را سرلوحه زندگی  قرار داد و در ادارات نیز مدیحه سرائی میکرد، در دهه ۶۰ بعنوان مداح آستان مقدس امامزاده عبدالله(ع) ذکر اباعبدالله سرداد.

مرحوم حاج محمد اسماعیل احمدوند سالها موذن، مکبر، مداح و عضو هیئت امنای آستان مقدس امامزاده عبدالله(ع) شهر ملایر بود و سالیان سال سحرهای ماه رمضان مناجات خوانی می کرد، در سن ۶۷ سالگی در دوم اردیبهشت ماه ۱۴۰۴به دیار حق شتافت.

امسال جای این خادم اهل بیت(ع) درهیئت عزاداری خالی است و اکنون فرزندان و نوه های وی  مسیر عاشقی ابا عبدالله را همچنان ادامه می‌دهند. روحش شاد و یادش گرامی باد…

■گزارش از: مهناز روزبهانی- خبرنگار