حاشیه‌نگاری بر “جشنواره‌های ملایر”! / از حضور غیرضروری بلاگرها تا ضعف در اجرای برخی برنامه‌ها
۱۵ روز از برگزاری جشنواره‌های ملایر گذشت… ضمن تقدیر ویژه از بانیان برگزاری این جشنواره‌ها و با قدردانی از دغدغه‌مندی و زحمات مسئولین محترم و عرض خداقوت به این عزیزان، برخود وظیفه دانستیم نکاتی را یادآوری کنیم.
۱۵ روز از برگزاری جشنواره‌های ملایر گذشت… ضمن تقدیر ویژه از بانیان برگزاری این جشنواره‌ها و با قدردانی از دغدغه‌مندی و زحمات مسئولین محترم و عرض خداقوت به این عزیزان، برخود وظیفه دانستیم نکاتی را یادآوری کنیم.
به گزارش پایگاه خبری طلیعه امید پرس؛ از آنجایی که مسئولین شهرستان همگی دارای سعه صدر، سواد رسانه‌ای بالا و قدرت نقدپذیری قابل تحسینی هستند بر آن شدیم تا به ذکر چند نکته کلیدی در راستای برگزاری این دست جشنواره‌ها بپردازیم.
در برخی اخبار منتشره، سخن از رونق اقتصادی بازار مبلمان ملایر به میان آمده بود، اما مشاهدات میدانی ما چیزی غیر از این را نشان می‌دهد؛ اگر حوصله‌تان سر نرفت، گشتی در بلوار ۳۲ متری مطهری بزنید، نه تنها فضاسازی مناسبی توسط نمایشگاه‌داران و تولیدکنندگان مبل منبت در این جشنواره مهم صورت نگرفته، بلکه اکثر قریب به اتفاق صاحبان مغازه‌ها و فروشندگان، موبایل به دست خارج از مغازه در انتظار مشتری نشسته‌اند و هیچ نشانی از شور و هیجان خرید و فروش محصولات مبلمان مشاهده نمی‌شود.
در بحث فضاسازی، ایراداتی می‌توان به این جشنواره گرفت؛ جای خالی بنرهایی در حوزه معرفی شاخص‌های مبلمان منبت به شدت احساس می‌شود، در گذر کوتاه در سطح شهر فقط به چند بنر تقدیر و تشکر از مسئولین برمی‌خوریم، که جای تامل دارد.
آنچه تصور می‌شود این است که بار اصلی برگزاری این جشنواره بر دوش شهرداری ملایر است، در صورتی که باید متولیان این کار خودِ اهالی و هنرمندان حوزه مبلمان منبت باشند.
نکته جالب همزمانی این جشنواره با برگزاری جشنواره مبل منبت در شهرستان تویسرکان بود که نشان می‌دهد هنوز هم مبل منبت تویسرکان نهایت تلاش خود را برای رقابت با ملایر در این زمینه مبذول می‌دارد، جشنواره مبل و منبت در روستای هدف گردشگری سید شهاب تویسرکان، با حضور حسن ریوندی روز شنبه ۲۴ شهریور از ساعت ۱۷ در این روستا با استقبال زیاد مردم برگزار شد.
هرچند شنیده‌ها حاکیست که کشور ترکیه خود را برای تصاحب برند جهانی مبلمان منبت آماده کرده و این هشدار جدی برای فعالان این حوزه در جهانشهر ملایر محسوب می‌شود.
بدون تردید آنچه امروز باید در اولویت کاری و افق نگاه فعالین حوزه مبلمان منبت باشد صادرات و ارزآوری از این هنر-صنعت است، برگزاری جشنواره‌هایی با سطح پایین، دعوت از یک اتوبوس بلاگر فاقد هویت کاری مناسب و صرف هزینه هنگفت برای تبلیغات توسط این افراد، باید توسط مسئولین امر مورد بررسی واکاوی و تجدید نظر قرار بگیرد.
■ حضور بلاگرهای اینستاگرامی در ملایر؛ روندی که باید متوقف شود
در حقیقت بلاگر به کسی گفته می‌شود که یک تربیون در اختیار دارد، از دیدگاه خودش و بر اساس تجربه‌ها، نظریات و سلیقه‌ی شخصی خویش در مورد موضوعات مختلف اظهار نظر و تولید محتوا می‌کند و نظرات او مورد قبول مردم است.
اگر بخواهیم به زبان ساده تعریفی از بلاگر ارائه کنیم، باید بگوییم بلاگر کسی است که برای تعداد زیادی از افراد در حوزه‌ای خاص یا حتی یک زمینه عمومی الگو باشد.
الگو بودن بهترین واژه‌ای است که می‌توان در تعریف یک بلاگر به کار برد؛ یعنی مخاطبانی که وب‌سایت یا صفحه‌ی متعلق به فرد بلاگر در اینستاگرام، توئیتر، فیس‌بوک، یوتیوپ و… را دنبال می‌کنند، لباسی را خریداری خواهند کرد که مورد توجه بلاگر باشد، به مکانی سفر می‌کنند که بلاگر از رفتن به آن‌جا راضی بوده باشد، غذایی سفارش می‌دهند که به مذاق بلاگر خوش آمده باشد! چیزی را دوست دارند که بلاگر دوست داشته است!… اما متأسفانه ما ویژگی خاصی در بلاگرهای امروز جشنواره مبل و منبت ملایر شاهد نیستیم!!!
متاسفانه در این میان نقش اثرگذار خبرنگاران به عنوان کسانی که قدم به قدم همراه و هم‌نفس مسئولین بودند تا این هنر-صنعت به ثبت ملی و ثبت جهانی برسد، این روزها به خاطر قدرناشناسی برخی افراد، به فراموشی سپرده شده است.
اگر خبرنگاران ملایر سال‌ها آن همه خبر و گزارش دست اول از وضعیت مبلمان و جایگاه این هنر کار نمی‌کردند، قطعاً این برند نصیب این شهرستان نمی‌شد.
اما حالا در جشنواره‌های مختلف مشاهده می‌کنیم افرادی با وضعیت نامناسب، فاقد حجاب مناسب با رفتاری زننده، تحت عنوان بلاگر در جشنواره‌ها حضور پیدا می‌کنند و ضمن انجام پذیرایی مناسب از این افراد و صرف هزینه برای تبلیغاتی که توسط این اشخاص صورت می‌گیرد، ضربه‌ای جبران ناپذیر به چهره فرهنگی، مومن و انقلابی این شهرستان وارد کرده‌اند و البته سبب شده‌اند که جایگاه اثرگذار رسانه‌های محلی و استانی در لابلای صفحات اینستاگرام کمرنگ شود.
قرار بود بخش ناچیزی از هزینه هنگفت تبلیغات جشنواره‌های یک ماهه شهرستان به رسانه های رسمی در ملایر و چاپ ویژه نامه و… اختصاص داده شود، اما متاسفانه امروز شاهد این هستیم که همه اخبار و گزارشات دست اول و کاملاً حرفه‌ای خبرنگاران رایگان روی سایت‌ها و کانال‌ها می‌رود و اما اعتبار جشنواره و هزینه‌ها، صرف افراد دیگر می شود!
با وجود خبرنگاران حرفه‌ای و عکاسان باتجربه در ملایر، اصلا نیازی به حضور این همه دختر و پسر جوان موبایل به دست با وضعیت نامناسب نبوده و نیست، این افراد با رفتار زننده خود حتی اجازه کار خبری و عکاسی را به اصحاب رسانه ملایر در جشنواره‌ها نمی‌دهند.
برخورد جالب یکی از دهیاران هم جای تأمل داشت… از او درباره جشنواره ملی که قرا بود در روستایش برگزار شود، سوال پرسیدیم… با حالت طلبکارانه گفت: ” من نه وقتش را دارم و نه با نشریات کار می کنم! نیازی هم به دادن اطلاعات ندارم!….”
دهیاری که نه توانایی ارائه اطلاعات مربوط به یک جشنواره ملی را دارد، نه جایگاه رسانه را میشناسد و نه روابط عمومی دارد، چرا باید در این سمت حضور داشته باشد؟!
شما آقای محترم دهیار! اگر همین خبرنگاران طی این همه سال اخبار جشنواره ات را مخابره نمی کردند و اکنون هم مخابره نکنند، هیچ مسافری و گردشگری پایش را در روستایت نمیگذارد که حالا طلبکارانه و غیرمحترمانه با خبرنگار صحبت می کنی…
مورد بعدی این است که برگزاری یک سری برنامه‌های بی‌کیفیت و سطح پایین ضربه‌ای جبران‌ناپذیر به این دست جشنواره‌ها وارد می‌کند. سیستم صوتی فوق‌العاده ضعیف و دعوت از هنرمندان غیربومی برای اجرای برنامه سخیف چند دقیقه‌ای فاقد محتوا که چیزی جز هزل‌گویی نبود، عدم مدیریت مراسم، نبود نظم کافی در برگزاری برخی از این جشنواره ها، ضعف شدید برنامه‌های اجرایی، افت کیفیت غرفه‌ها نسبت به سال‌های گذشته و طول کشیدن زمان برگزاری مراسم، همگی از ضعف‌های جدی این دست جشنواره‌ها به شمار می‌رود.
واقعیت امر این است که وقتی سخن از “چندمین بار برگزاری یک جشنواره” به میان می‌آید قطعاً همه انتظار دارند با توجه به حضور گردشگران و مسافران، بانیان و برگزارکنندگان این جشنواره‌ها از تجربیات سال‌های گذشته بهترین استفاده را کرده و با مدیریت راهبردی، جشنواره‌های کیفی و درخور توجه برگزار کنند و اگر توانایی این کار وجود ندارد اصلا نیازی به برگزاری جشنواره نیست؛ چراکه تاثیر منفی و خاطره بد یک کار بسیار ضعیف و سطح پایین، از برگزار نکردن آن بیشتر است.
لذا انتظار می‌رود که متولیان امر و مدیران محترم شهرستان و بانیان این جشنواره‌ها، قبل از برگزاری، با تدوین یک سری برنامه‌های راهبردی و کیفی، از بروز چنین نقاط ضعفی جلوگیری کنند.
در پایان ضمن قدردانستن زحمات مسئولین محترم به واسطه معرفی پتانسیل ها و ظرفیت های شهرستان و ایجاد شور و نشاط اجتماعی و رونق اقتصادی، انتظار می رود سال های آینده دیگر شاهد نقاط ضعف موجود در برگزاری این دست جشنواره‌ها نباشیم.
■ امضاء محفوظ
// انتهای پیام //