یادداشت / جشن بلوغ چهل‌وچهارسالگی انقلابی جهانی / طلوع فجری بالغ، افراشته و قدرتمند
دوباره در گذر روزها، عطر بهمن ماه به مشام می‌رسد، عطری که در خاطره همه ما با سرما عجین شده اما در بطنش گرمایی مانگار را یدکی می‌کشد…
مهناز روزبهانی (خبرنگار)
دوباره در گذر روزها، عطر بهمن ماه به مشام می‌رسد، عطری که در خاطره همه ما با سرما عجین شده اما در بطنش گرمایی مانگار را یدکی می‌کشد…
امسال رنگ و بوی بهمن ماه متفاوت تر از سال های گذشته است؛ تصویر امسال بهمن ماه تجلی طلوع فجری بالغ، افراشته و قدرتمند است.
خوب که فکر می کنم می بینم این انقلاب اسلامی ایران به اندازه طول تاریخ بشریت قدمت دارد چراکه ریشه اش ظلم ستیزی بوده و آزادگی و استقلال… این ملت در گذر قرن ها و دهه ها رنج کشیدند، خون دادند، جوان دادند، لبخندهای بانوان و مادران این سرزمین به اشک ها بدل شد، سر “حججی” ها رفت تا ایران همچنان سربلند و سر سلامت باقی بماند.
در ۲۲ بهمن ماه سال ۵۷ بود که این مهدِ کهنِ تمدنِ بشری؛ ایران دوباره زنده شد، جان گرفت و در سایه انقلاب اسلامی از زیر یوغ دژخیمان زمانه خارج شد، گویی دوباره متولد گشت و حالا امروز این انقلاب اسلامی در جشن تولد چهل و چهار سالگی اش بالغ و کامل شده است.
این انقلاب، نهالی است که در گذر از طوفان حوادث، ریشه دوانیده، قد کشیده، شاخ و برگ گسترانیده و سایه اش به کشورها و ملت های مسلمان جهان رسیده و دارد هر روز تنومند تر می شود…
ایران عزیزم!
روی خاکت با احترام قدم می گذارم چراکه در جای جای تو خون پدری، برادری، فرزندی و همسری ریخته شده و آلاله های سرخ تو را آبیاری کردند تا عطر سالاری و استقلال و آزادگی ات تا ابد به مشام همه مردم ستمدیده دنیا برسد، تا خروش کردن علیه ظلم و جور زمانه را بیاموزند.
تاریخ تو را باید با افتخار و غرور تورق کرد؛ نام بزرگ مردان این دیار از آرش کمانگیر و ستارخان و باقرخان گرفته تا امیرکبیر و میرزا کوچک خان جنگلی، تا فرماندهان شهید دوران دفاع مقدس چون ابراهیم همت، مهدی باکری، زین الدین، حسین خرازی، حسن باقری، احمد متوسلیان، خلبان عباس بابائی، محمد علی جهان آرا، محمد رضا دستواره، مصطفی چمران، علی چیت سازیان، محسن وزوایی، خلبان جواد فکوری، حاج حسین بصیر و… که هرکدامشان “یک ملت برای یک ملت” بودند، تا می آئیم نزدیک تر شهید محسن حججی، سردار همدانی و سردار حاج قاسم سلیمانی، شهدای امنیت چون آرمان علی وردی و روح الله عجمیان و شهید علی نظری در شهر خودمان و صف طویل شهدای مدافع حرم، شهدای هسته ای و… همه و همه گواه روشن این مدعاست که ملت برای این سرزمین جان می دهند اما ذره ای از خاکت را هرگز…
ایرانِ من! تو مهد بزرگترین تمدن کره زمینی، تاریخ و تمدنی چند صد هزار ساله در لایه های درونی تو جای گرفته، خاکت کیمیا و حاصلخیز، معادنت غنی، منابع نفت و گازت چشم طمع دژخیمان زمانه را به سوی خود جلب کرده و سال ها در بی کفایتی پادشاهان دوران ظلم و جور گذشته به یغمایشان برده شد و ثروت های تو را تاراج کردند…
و اما مردمانت؛ از نسل آب و آفتاب و آئینه هستند و مهربان، نوع دوست و پای کار و نستوه…
به افق های دور می نگرم، به قله های برافراشته دماوند و سلسله جبال البرز و زاگرس، به رازهای نهفته در دل این همه عظمت الهی…
صدای چکاچک شمشیر دلیر مردانت و درایت شیر زنانت در لابه لای گذر زمان هنوز در گوش تاریخ زنده است و حالا با صدای گام های پوتین های سربازان و مرزبانانت گره خورده است و با افق چشمان معصومانه کودکان و نوجوانان هم راستا شده هم برای تو هم برای مظلومیت یک ملت آزاده….
غمت نباشد ایرانِ من، پرچم سه رنگ مزین به نام مقدس “الله” تو حالا به دست همرزمان و سربازان غیور “حاج قاسم سلیمانی” در جبهه ایستادگی است؛ همان مردانی که تنها نامشان تمام معادلات اسرائیل و آمریکا را به هم می ریزد چه برسد به تدابیر نظامی کورشان!…
اینان از نسل باکری ها و همت ها هستند و مقتدارانه راه پر فراز و نشیب دفاع از آرمان هایت را برای رسیدن به سر منزل مقصود ادامه می دهند…
این چهل و چهار سال، آسان و به خوشی نگذشت، مردم دوشادوش هم سختی ها، مصائب و ناملایمات بسیاری را پشت سر نهادند، از توطئه ها و ترورهای منافقین و گروهک ها گرفته تا ۸ سال جنگ تحمیلی، تحریم ها و فشارهای اقتصادی، بلوا و غائله ۹ دی ماه سال ۸۸ که می رفت تا چون سایر نقاط جهان به “انقلاب مخملی” مبدل شود، اما با تدبیر به موقع رهبری معظم انقلاب و بصیرت و خروش مردم، در نطفه خفه شد، تا سال های اخیر و مسئله پرچالش برجام و بدعهدی های آمریکا و فتنه انگیزی اسرائیل و دیوانگی های فردی به ظاهر سیاست مدار چون “ترامپ”…
باید اذعان داشت امروز در آستانه چهل و چهار سالگی انقلاب اسلامی ایران، شعارها و ارزش هایی چون استقلال، آزادی، مردم‌سالاری، اعتماد به نفس و خودباوری ملی، عدالت، استکبار‌ستیزی، حمایت از مستضعفان و تحقق و پیاده شدن احکام دین و شریعت، همچنان مورد توجه این نظام و مردم است.
با گذشت چهل و چهار سال از زمان پیروزی، باید معترف شد اگرچه مشکلات و نارسایی‌هایی وجود دارد و مردم از رفتار برخی از مسئولان گله دارند؛ اما ملت نسبت به اصل انقلاب، شعارها، آرمان‌ها و اهداف انقلاب، همچنان وفادار و معتقد هستند.
یاد این سخن از مقام معظم رهبری می افتم که فرمودند: “چهل سالگی انقلاب، دوران پیری و عقبگرد انقلاب نیست، بلکه دوران پختگی و نشاط انقلاب است، انقلاب در چهل سالگی، با قدرت، با حفظ شعارها و با برافراشته بودن پرچم‌های اصلی، همچنان دارد به پیش می‌رود.”
نوشتن برای ایران و انقلاب، قلبی بزرگ و قلمی شیوا و روان می خواهد و ادبیاتی به قدمت تاریخ این مرز و بوم که از توان من خارج است و حق مطلب ادا نشده و ابتر می ماند…
شاید ترانه مرحوم افشین یداللهی بتواند خاتمه مناسبی برای این یادداشت باشد:
“ایران پر است از عاشقان، این گنج‌های بی‌شمار
مرزیست پر گوهر ولی، با رنج‌های بی‌شمار
در بند بنشانم ولی، از بند‌ها آزاد شو
قلب مرا ویران کن، با خون من آباد شو
ما قرن‌ها پای وطن، پیدا و پنهان مانده‌ایم
ما پای فرهنگی کهن، با نام ایران مانده‌ایم
*
ایران، به خاک خسته تو سوگند
به بغض خفته دماوند
که شوق زنده ماندن من
به شادی تو خورده پیوند
ایران، اگر دل تو را شکستند
تو را به بند کینه بستند
چه عاشقانه بی نشانی
که پای درد تو نشستند”…
***
مهناز روزبهانی (خبرنگار)
// انتهای پیام //
